:: keipdúnkur atla bollasonar ::

:: miðvikudagur, júlí 30, 2003 ::

sumarsvefn
stundum,
finnst mér einsog ég liggi á uppblásinni dýnu,
hátt hátt uppí himninum
og ég steypist niður skýjafoss.
syndi síðan með englunum
alveg niður á botn.

:: Atli 18:28 [+] :: ::
...

Bragi Páll þykist geta verið ósáttur við prósana sem ég bomba á hann, en ætti heldur að sjá bjálkann í eigin auga. Ánauð svarta mannsins er án efa næstbesta ljóðið sem þessi keppni hefur getið af sér, en nýtt ljóð Braga, Hann og hún, er í einu orði sagt hræðilegt. Pælingin er sæmileg, en hann hefði mátt vanda sig við ritun þess, orða hlutina á fagmannlegri hátt. Hann er þó einu skrefi á undan mér, en því verður bætt úr hið snarasta. Einnig er umræddur Bragi kominn í einhverskonar Netstríð við Huldu klikkuðu, en hún virðist þó ekki enn vita af því.
•••
Annars fór dagurinn í ströndina við Klampenborg. Voðalega hugguleg (held hún heiti Belle vue, eða e-ð svoleiðis), hrein og fín. Ég fór í sjóinn og allt, en því er ég ekkert alltof hrifinn af svona almennt. Ég og Orri vorum bara slakir, hlustandi á Beach Boys og drekkandi Tuborg og kíkja á gellurnar. Ég myndi ekki hata sérlega að vinna við einhverskonar sólböðun og tónlistaráhlustun. Kallast það ekki að vera tónlilstargagnrýnandi? Það er einmitt það starf sem ég hef verið hvað heitastur fyrir síðustu mánuði, rokkskríbent er það kallað. Ég gæti orðið heví góður rokkskríbent ef ég tæki smá ensku, fjölmiðlafræði, bókmenntir og massíva tónlistarsögu, allt á háskólastigi. Ensku, því ég væri mjög til í að skrifa fyrir t.d. enskt blað. Einnig þarf ég að hafa góðan skilning á popptextum. Fjölmiðlun, því vissulega er ég að starfa fyrir fjölmiðil, þarf að kunna mig í almennum blaðamannafræðum. Viðtalstækni og eitthvað svona (eða eitthvað). Bókmenntir til að geta krukkað í textunum og túlkað. Og vissulega tónlistarsögu, til að ég geti lagt raunhæft og fagmannlegt mat á tónlistina, m.a. í sögulegu samhengi. Fókusinn yrði náttla á tónlistarsögu 20. aldar. Blöðin myndu bítast um mig. Hvern ætti ég að skrifa fyrir? Q? NME? Eitthvað prógressífara? Segið til.

:: Atli 18:25 [+] :: ::
...

Þetta jafnar leikinn:

matarröð
fátt er verra en nándarþak. nema þá skyldi vera gergisýkin sem felldi márana. márinn safír hnepptur í fíldóm af bútkettinum. sá var veistköttur af ætt nósíms. af himnum kom heilagur heilagur heilagur keipdúnkur. królaði sig í gegnum lífið, át ríkidæmið, gat ríkharð þriðja, batt hans niðja. ég leggst í leðjuna og drukkna.

•••
Vinnan í dag var algjörlega fokkt. Það voru nokkrir fjarverandi, svo ég þurfti að vinna á hundraðogtíu, og minnstu munaði að ég yrði bara ekkert búinn kl. 11. Við fengum hinsvegar far hjá Khalid (lesist: marakóskum yfirmanni okkar) í morgun. Þægilegt að því leiti að maður þarf ekkert að skipta, bara bíða. Óþægilegt því að við þurfum alveg að labba dáldinn spotta til að komast á staðinn þar sem hann sækir okkur. Maður vaknar á ca. sama tíma, svo ég veit ekki alveg hvað mun að lokum hafa vinninginn. Hinsvegar kom nýr gæji í vinnunna í dag, afar lágvaxinn og smámæltur Pakistani sem hagar sér bæði einsog ungbarn og eldgamall maður, en hann er sennilega 35 ára. Hann var skemmtilegur, kannski frekar hlægilegur.

:: Atli 10:59 [+] :: ::
...

Nú mun ég varpa annarri sprengju minni í prósastríði mínu við Braga Pál Sigurðarson.

ánauð svarta mannsins
„já, herra.“

Hafðu þetta, vinur.

:: Atli 20:33 [+] :: ::
...

Er það réttlætanlegt að 27 ára gömul stelpa (kona?) ákveði að hætta dunandi dansi við '19' ára gamlan Íslending, sökum þess eins að hann er 'átta' árum yngri en hún?
•••
Í gærkvöldi sötruðum við bjór og spjölluðum. Svo fór að færast þreyta yfir mannskapinn, enda vaknaði maður snemma. Ég var þó manna hressastur. Kári lagaði sér kanilkaffi (kaffi með kanilsykri, reglulega gott), ældi því svo, og varð þá orðinn hress. Leó ætlaði að hressa sig á smá ískaffi, en endaði bara slakur uppí rúmi. Orri var semi-hress, en ég veit ekki hversu jákvætt það er að glugga í Harry Potter á miðju fylleríi. Ég var semsagt einn í trylltu stuði, meðan félagar mínir héldu sig á mottunni. Þegar ég skellti The Great Escape á, fór þó að birta til; og þegar Girls and Boys (af Parklife) spilaðist, trylltumst við gjörsamlega og dönsuðum sem mest við máttum. Síðan endurtókum við sprengjuna þegar við spiluðum það í flutningi Ass of Bass; og slúttuðum svo á Wannabe, aftur í flutningi Ass of Bass. Þetta hefur ábyggilega verði öðrum íbúum hússins til sárra leiðinda.
Stefnan var tekin á LA Bar, þar var ekkert spennandi. Hittum Mitch nokkurn New York búa fyrir utan og spurðum hann hvort hann þekkti gæjana í The Strokes. Svo var ekki. Hann þekkti heldur engan í Interpol, Radio 4, né Yeah Yeah Yeahs. Það fannst okkur lélgt og bentum á að við könnuðumst svona sirkabát við flesta fræga tónlistarmenn á Íslandi. Reyndar hefur hann leikið á móti Micheal Douglas í kvikmyndinni Black Rain, mér sýnist hann vera kreditaður sem Friend.
Síðan fórum við á hinn stórskemmtilega langbar Vertigo þar sem ég pantaði mér hvítan rússa - og staðfesti að það er besti kokkteill allra tíma. Í hönd fór svo tryllt danskeyrsla sem virtist engan endi ætla að taka. Brimful of Asha, Last Nite, Eple, Song 2 (þó í einhverjum splæsingi sem ég tel að Freelance Hellraiser beri ábyrgð á. Þið vitið hvað ég á við, svona Can't Get You Out of My Head/Blue Monday, Smells Like Teen Spirit/Bootilicious, Hard To Explain/Genie in a Bottle dæmi), og fleiri brjáluð lög. Svala hefði þurft að vera þarna. Maður þyrfti að dansa oftar, það er svo ógeðslega gaman að dansa.
Svo hittum við Andreas, 23 ára Dana, fyrir utan staðinn og spjölluðum við hann í rúma klukkustund. Okkur leist svo vel á hann, að hann ætlar að kíkja í heimsókn til okkar á föstudaginn, með einhverja félaga sína í eftirdragi. Komum heim um kl. 6 og sváfum út.
Það þarf varla að taka fram að Kári og Elín voru farin heim mörgum klukkustundum á undan öllum öðrum.

:: Atli 12:20 [+] :: ::
...

Ég og Leó vorum að labba yfir Nørrebros Runddelen þegar tvær rauðklæddar píur á aldur við okkur, benda á okkur og koma hlaupandi til okkar. Þær voru útsendarar útvarpsstöðvarinnar Uptown Radio og fannst við svona líklegir flipparar. Þær urðu ennþá trylltari á því þegar í ljós kom að við vorum frá Íslandi. Þær spurðu hvort við værum til í segja útvarpshlustendum sögu af einhverju heimskulegu/kjánalegu/hlægilegu sem við höfðum gert í bænum einhverntímann. Við játtum því, en fundum enga sögu til að segja, hefðum kannski getað sagt eitthvað af Íslandi, en það vildu þær ekki. Svo við lugum:

Við vorum eitt kvöld fyrir svona tveim vikum að labba saman á Købmagergade, eftir að hafa fengið okkur nokkuð marga bjóra - þegar við heyrum í einhverju trylltu partíi út um svalahurð í íbúð á þriðju hæð. Leó langar svo að fara í partíið að hann byrjar að klifra upp þakrennu, algjörlega flippaður, skiljiði. Hann stekkur út á svölunum á annarri hæð, en þorir þá ekki að fara lengra, og þorir heldur ekki að klifra aftur tilbaka. Svo hann neyðist til að banka, blindfullur, á gluggann hjá einhverri sofandi fjölskyldu, sem hleypir honum í gegnum íbúðina og niður.

Og þetta kokgleyptu stelpurnar og danskir útvarpshlustendur, og voru án efa heillaðir af stórkostlegum frásagnarhæfileikum mínum í dönsku. Fyrir þetta fengum við frían keiluleik fyrir sex, úttekt uppá fjóra Bacardi Breezer, og bíómiða fyrir tvo; ekki slappt. Aldrei lent í neinu svona á Íslandi.
•••
Og dagurinn batnaði bara, við fengum okkar bjóra og vorum komnar í massíva stemmningu, dansandi við Radio 4 og Strokes og héldum svo niðrá Klaptræet á fimmtudagsdjamm Nordjobb. Þar hittum við gamla og nýja félaga, spjölluðum, og skemmtum okkur virkilega vel. Þetta var svona vel heppnuð barferð, þar sem allir eru hressir. Ég spjallaði m.a. við einhverja danska húmorista sem spurðu mig hvort ég þekkti einhverja danska hljómsveit sem hafði verið semi-vinsæl 1978. Ég neitaði því; og þá bættu þeir við, hreyknir: Lars Ulrich var trommarinn í þessari hljómsveit! Fífl. Svo spjallaði ég við Rasmus, verkefnisstjóra Nordjobb og djammrakka, en hann reyndi að kenna mér að pikka upp danskar stelpur, gegn því að ég kenndi honum að pikka upp íslenskar stelpur. Sérstaklega gaman var líka að sænskri stelpu sem var Nordjobbari á Íslandi seinasta sumar, og er þar með fyrsti Nordjobbarinn af því tagi sem ég hef hitt. Hún bjargaði sér ágætlega á íslensku, eftir að hafa unnið tvo-þrjá mánuði í Hljómskálagarðinum. Það fannst mér bara vel af sér vikið. Fékk mér síðan dürum á leiðinni heim, setti fullmikið chili á hann, og brann allur að innan þegar ég reyndi að sofna klukkan rúmlega eitt í nótt.
Og það þarf varla að taka fram að auðvitað vaknaði ég ferskur rétt fyrir fimm í morgun. Einsog alltaf.
•••
Framundan er svo einhverskonar kjarnorkuhelgi. Eða örbylgjuhelgi jafnvel.

:: Atli 11:08 [+] :: ::
...

Það er ótrúlega fyndið að í vinnunni erum við átta, og þegar mest er, eru töluð sjö tungumál í kaffihléi. Ég og Kári tölum saman á íslensku. Arabísku dönsku stelpurnar tvær tala saman á dönsku. Kúrdinn talar eiginlega ekki við neinn. Sænska stelpan talar sænsku við Danina en ensku við okkur. Marakkóarnir tala saman á marakóskri arabísku. Og annar Marakóinn talar frönsku við sænsku stelpuna.
Ég fíla Khaleb, yfirmanninn minn, alveg drulluvel; hann er voða næs og alls ekkert að stressa sig. Hann er frá Marokkó. Félagi hans, sem ég veit ekki hvað heitir, er sífellt að halda því fram að við Kári gætum hafa verið í AC/DC sökum hárprýði okkar. Þess á milli minnist hann á frægustu rokkhljómsveitir sögunnar; Pink Floyd, Dire Straits, Guns'n'Roses; án þess beinlínis að segja nokkuð um þær. Þá fannst mér undarlegt að hann hafði aldrei heyrt á Led Zeppelin minnsta. Stelpurnar eru voðalega góðar, hjálpa okkur og spjalla, önnur er þó öllu meira spennandi en hin - og sætari. Og Svíinn er, tja, Svíi.
Við misstum af lestinni í morgun. Ég þóttist viss að leið 18 kæmi kl. 5:17, en það var víst 5:14. Þá ætluðum við að hjóla gjörsamlega trylltir niðrá Nørreport St. til að ná henni þar. Þá komst ég m.a. að því að gírarnir á hjólinu mínu eru algjörlega búnir, ég komst aldregi hærra en í þann ellefta. Þegar við komum, útkeyrðir (eða úthjólaðir öllu heldur) sáum við að við höfðum misst af lestinni fyrir minna en mínútu síðan. Sökum þessa urðum við hálftíma of seinir. Khaleb var svona nett sama bara.
•••
Veðrið er gott, lífið er gott, ég segi bara allt gott. Tók lúkkið á síðunni svona pínkulítið í gegn, flutti teljarann niður, meikaði ekki þetta nýja ljóta útlit; og skipti um ælukerfi. Enetation var að fokka í mér, svo að HaloScan urðu fyrir valinu. Þetta þýðir hinsvegar því miður að eldri kóment eru ekki sýnileg.

:: Atli 13:30 [+] :: ::
...

Ég fann lista yfir öll íslensk blogg, eða allavega svona langflest. Hann er hérna. Listinn er um 4000 línur á lengd og 600 K. Ég veit hinsvegar ekkert eftir hverju þetta er raðað (in original order?). Við skoðun listans rakst ég á ný á blogg bróður míns, en hann hafði eitt sinn bloggað á Sjálfmiðlinum og síðar hætt því. En nú um miðjan júlí virðist hann hafa tekið bloggun upp að nýju og mæli ég með því að þið kíkið á kallinn. Hann segir m.a. frá því að hann sé búinn að kaupa sér iPod og hvernig hann hafi skemmt sér með kærustu sinni við að gefa lögum einkunn í iTunes, besta MP3 spilara heims. Mikið sem ég skil hann vel. Svona dundur og nostr getur verið gefandi.
•••
Nú er ég kominn með fasta vinnu. ISS-rengøring, risa-hreingerningarfyrirtæki, hefur ráðið mig og Kára til starfa til að skúra hjá risa-lyfjafyrirtækinu Novo Nordisk. Við fórum fyrst í morgun og þetta var bara drullufínt, ekkert stress, mjög rólegt bara. Starfið er milli 6 og 11 alla virka daga sem þýðir að við þurfum að vakna tæplega fimm til að ná lest. Ferðalagið er tæpur klukkutími. Novo Nordisk er ógeðslega langt í burtu, í Måløv, svo við keyptum okkur rándýran samgöngupassa sem gildir þangað til við förum heim.
•••
Mér finnst orðið dálítið erfitt að blogga, því að atburðir þeir sem eiga sér stað hér eru svo langt frá íslenskri tilveru ykkar að ég efast um að ykkur þyki í raun ánægjulegt/spennandi að lesa um þá; auk þess sem þeir eru oft í grunninn ekki ósvipaðir hefðbundnum reykvískum bæjarferðum, bara talsvert betri. Þetta er reyndar gangandi, hýpervirkir bloggarar eru farnir að blogga um hvað þeir bloggi lítið og þar fram eftir götunum. Ætli þetta fylgi ekki bara sumrinu? Doktor Sindri stendur þó fyrir sínu.

:: Atli 16:31 [+] :: ::
...

Á bloggsíðu Stígs Helgasonar má lesa stórkostlega fyndnar frásagnir af fávísasta manni Íslands, að því er virðist. Kíkið á það.
•••
Einnig hef ég nú verið nokkuð að lesa blogg Huldu Bjarkar Benediktsdóttur Waage, en það er virkilega einkennilegt. Hún er óhrædd við að tjá sig um allt milli himins og jarðar. Þarna leynast margir gullmolar þó hún mætti vissulega skipulega textaritun sína betur.
•••
Skrisfstofur í Kaupmannahöfn loka gjarnan uppúr kl. 14:00, svo ég nýtti tímann í gær og rambaði inn á rýmingarsölu hjá elektrónísku músíkbúðinni Loud og gat þar nælt mér í 3 stk. fyrir 182 kr., en það er talsvert minna en maður myndi borga fyrir einn disk heima. Um var að ræða tilraunakenndu stuttpönksveitina Numbers og plötu þeirra Life. Ég get nokkurnveginn fullyrt að Pétur Beikon hefði gaman að henni. Tíu lög en diskurinn nær ekki 20 mínútum. Einnig plötuna Life is full of possibilities með Dntel og Goodnight Lovers smáskífuna með Depeche Mode, en þar má finna Isan remix.

:: Atli 10:17 [+] :: ::
...

Vann í dag, fékk þó að þrífa veggi. Svona örlítið meira gefandi, þar sem mér fannst verk mín bera einhvern árangur. En miklu leiðinlegra því ég var einn í allan dag, í átta tíma. En þetta gæti verið eina vinnan sem ég fæ í sumar svo ég játti því líka að vinna á morgun, hugsanlega lengi, tíu tólf tíma. Hugsa nú samt að ég kíki hvað bærinn hefur að segja í kvöld, dobblari á Moose og svona.
•••
Röð atvika hefur leitt til þess að ég mun tjá mig um best of og greatest hits diska.
Þarna á er nokkur munur. Best of diskar reyna (með misjöfnum árangri þó) að taka saman bestu lögin sem hljómsveitin samdi/hefur samið, án þess að taka tillit til þess hversu vinsæl lögin urðu. Greatest hits hinsvegar fókúsera á vinsælustu lög sveitarinnar og safnar þeim saman, hálfgert safn smáskífulaga. Það leiðir oft til þess að lögin þar eru verri en á best of diskum, þó það sé engin regla. Ég er hinsvegar mjög hlynntur svona diskum, sérstaklega best of, því þeir geta oft á tíðum gefið góða mynd af sveitinni og hjálpað fólki að kynnast henni vel. Þaðan er hægt að vinna og eignast plötur sveitarinnar hægt og hægt. T.d. hef ég nú eignast fimm plötur Blur, auk best of, enda kunni ég svo vel við bestið.
•••
Ég er farinn að hallast að því að skrif mín séu órjúfanlegur sannleikur. Þið virðist allavega aldrei neinn hafa neitt að athuga við það sem ég skrifa. Það er - leiðinlegt. Þið mættuð alveg vera líflegri, ég myndi ekkert hata það.

:: Atli 18:02 [+] :: ::
...

Ég hef tekið upp nýtt viðurnefni:
Djammrakkinn.
Takk og bless.

:: Atli 20:13 [+] :: ::
...

Vinnan reyndist ekki vera alveg það sem ég hélt hún væri. Hún var sannkallað skítadjobb. Ekki samt þannig að hún hafi verið erfið/leiðinleg/hræðileg eða neitt slíkt. Bara skítadjobb. Svona starf sem færi pottþétt á Topp 5 listinn yfir framtíðarstörf sem ég er ekki til í. Ég var semsagt að skafa málningarslettur af listum og baðherbergisgólfum innan á ókláruðum hótelherbergjum á hóteli sem enn á eftir að opna. Alltílæ, en því miður bara í dag og á morgun. Svo tekur við ný syrpa af atvinnuleysi. Þarna voru þrír aðrir íslenskir krakkar og tveir danskir. Yfirmaðurinn var líka Íslendingur, svo þetta var alveg svona semi-steikt. Hvað er allt þetta lið að vilja hingað?
•••
Í gær vorum við bara heima, drukkum bjór og nözzluðum á beikon-snakki og þá verðum við varir við gellur sem búa hinumegin við götuna og við höfum svona verið að tékka á í glugganum. Þær voru í góðu stuði að dansa og syngja og svona, og við heyrðum vel í tónlistinni útum opinn gluggann. Svo við tökum bara upp á því að vera með í partíinu og förum bara að dansa og syngja með lögunum sem þær eru að spila. Svo taka þær loksins eftir því og finnst við geðveikt fyndnir og sniðugir og vinka okkur og við vinkum þeim. Svona cross-street-party. Ógeðslega gaman.

:: Atli 15:38 [+] :: ::
...

Mér bárust hin ágætu tíðindi áðan að ég væri að fara að skúra á einhverju óopnuðu, nafnlausu hóteli í fyrramálið klukkan sjö. Það finnst mér ekki leiðinlegt. Það þýðir innkoma og það þýðir dürum og áhyggjulausara líf. Öryggið, sko; öryggið. Það var staðhæft við mig í gær að maðurinn eyddi lífinu í leit að öryggi, einhverskonar rútínu, einhverju sem hann þekkir. En um leið erum við í sífelldri leit að einhverju nýju, betra, meira spennandi. Er lífið hugsanlega tvískipt; fyrstu ca. 25 árin erum við í sífelldri og óstöðvandi leit að ókönnuðum slóðum, en seinni ca. 50 árin viljum við öryggið fram yfir allt annað? Þetta er ábyggilega breytilegt.
En svona á laustengdum nótum: djöfull væri ég til í að koma á einhverju eyju þar sem enginn maður hefur áður stigið niður fæti. Enginn. Fullkomlega ósnortið land. Vá. Samt einhverja hitabeltiseyju, sker í Norðursjó eru ekkert að heilla sérstaklega.

:: Atli 15:45 [+] :: ::
...

Maður er orðinn svo flinkur að elda; ég sauð hrísgrjón og steikti vorrúllur í gærkvöldi og þær brögðuðust fáránlega vel, ánægðastur var ég með hrísgrjónin, passlega soðin, ekkert brennd. Svona er maður klár.
•••
Annars mættu Oqqur og Elfa í heimsókn til okkar í gær. Voðalega sætt par. Við spjölluðum yfir øli langt fram á kvöld, áður en við héldum út á Saxon's, en þar er oft skuggalega góð stemmning á miðvikudögum. Hittum Ölmu Jo Big Prez & co. Elfa tók upp á því að senda henni Svölu minni SMS þar sem hún fer fram á að makar þeirra sem skipa félagið Synir Skallagríms stofni annað félag því til samkeppni. Voðalegar æsingur er þetta í kvenfólki yfir því að við höfum stofnað klúbb. Einhverjir sem kalla sig Sun and the Singer ætla að stofna Dætur Hallgerðar og nú gera kærusturnar uppreisn. Uppreisnin sú verður ekki farsæl, enda ekkert sérstaklega spennandi að vera í klúbb sem heitir Tengdadætur Skallagríms...
•••
Ber manni ekki skylda til að uppfræða mannskapinn um að Leó félagi minn sé kominn með kærustu. Sú heitir Hildur Björgvinsdóttir og hér má sjá (reyndar dálítið skrítna) mynd af henni. Hún mun dvelja í Kaupmannahöfn í sumar. Hún hefur áhuga á listum, leiklist einna helst. Hún er mikil vinkona Röggu plögg eftir því sem ég best veit. Hún er ágætis manneskja.

:: Atli 10:28 [+] :: ::
...

Það er búið að vera svo gott veður hérna í København að maður getur varla nokkuð annað gert en legið í almenningsgörðum og slakað á. Eftir atvinnuleit, að sjálfsögðu. Nú er maður búinn að taka annan rúnt á skyndibitastaðina, tókst loksins að næla mér í CPR-nummer (kennitölu) og vonandi fara hlutirnir að rúlla. Ég veit eiginlega ekki hvað við getum meira gert annað en að bíða. Við erum á skrá um allan bæinn, líka hjá vikar-fyrirtækjum, fyrirtækjum sem ráða fólk í afleysingar, kannski nokkra daga í senn; svo það hlýtur eitthvað að fara að gerast. Næsta sem er á hreinu er allavega viðtal hjá ISS-rengøring eftir viku. Þangað til verð ég bara að taka því rólega, njóta góða veðursins meðan það endist og vera þokkalega góður á því með félögunum. Almenningsgarðar eru guðsgjöf...namm.
•••
Í nótt gisti hjá okkur Gyða Valtýsdóttur, fyrrum liðsmaður múm, en við erum ágætis kunningjar. Hún tók með sér í stutta heimsókn Braga nokkurn Bergþórsson og kærustu hans og kunningjakonu mína Júliu Mogensen. Þau eru öll saman voðalega ágætt fólk. Gaman að fá svona gesti. Þegar þau komu vorum við að fá okkur að borða, rosalega fyndinn mat. Þannig var mál með vexti að við vorum of seinir útí búð að kaupa eitthvað að borða, svo við útbjuggum pasta-pulsur. Þær eru þannig að maður lætur sem maður sé að fá sér pylsu, setur tómstsósu og steiktan og sinnep í pylsubrauð, en þegar pylsan sjálf á að koma, skellir maður nokkrum pasta-skrúfum í staðinn, og bombar svo chili-sósu á þetta. Nokkurskonar pylsa fyrir grænmetisætur.

Plötur síðustu daga:
Radio 4: Gotham!
múm: Loksins erum við engin
Blur: Think Tank
Blur: Modern Life is Rubbish
...og eitthvað fleira

:: Atli 14:58 [+] :: ::
...

Í maganum á mér vex barn. Lítill, mexíkóskur drengur að nafni Fernandez er að myndast þar. Ég fann hvernig hann fór að sparka eftir þær 12 tacos sem skópu hann - og ég sporðrenndi fyrr í kvöld. Chico's Cantina er samt ekkert sérstaklega góður staður, maturinn ekkert húrra, þjónustan fremur slök og umhverfið...tja...dularfullt. En maður má borða eins mikið að tacos og maður vill fyrir 135 danskar - og fær að njóta félagsskapar indælla karla og kvenna, þó þú verðir reyndar sjálfur að sjá fyrir fólkinu. Við héldum semsagt þangað sjö stk. (Kári enn á Love Parade) í tilefni afmælis Tvíburanna. Þær héldu reyndar upp á afmælið sitt í gærkvöldi, buðu okkur drengjunum í grill. Það var stórskemmtilegt, dálítið skrítið samt að sjá raðhús í fyrsta skipti í tvær vikur. Þær búa suður af Amager, á kóllegíi sem kallast Amager kollegiet og er svo fjarri miðborginni, eða því sem hefur eiginleika miðborgar, að mér blöskraði. Slétta öðrum megin en fleiri raðhús hinumegin. Ég sé bara blokkir og aftur blokkir hérna í Nørrebro og nágrenni. Ég kann betur við það (sagði hann, búsettur í einbýlishúsi í Fossvogi).
En það var mjög gaman að heimsækja þær, góður og ókeypis (!) matur, góð tónlist, gott spjall, mikill hlátur, enginn grátur. Og ég fékk loksins að sjá Beneventum. Þó ég sé náttla ekki búinn að lesa það, aðeins sjá það og um hvað greinarnar fjalla, þá get ég þó sagt með nokkurri vissu að þetta sé besta skólablað sem ég man eftir. Húrra! Til hamingju Benekrakkar. Og til hamingju með afmælið Tvíburar. Og Signý.

:: Atli 23:03 [+] :: ::
...

Orri félagi minn er 19 ára í dag. Óskum honum til hamingju. Við gáfum honum grænan LaCoste bol í afmælisgjöf. Það kann að hljóma skrítið, en allt frá því að ég kynntist Orra fyrst hefur mér þótt vera einstaklega sterkt LaCoste element í honum. Þegar ég hef minnst á þetta við annað fólk hefur það gjarnan tekið andköf og sagt eitthvað á þessa leið: „Já! Heyrðu, þetta er hárrétt hjá þér!“. Nú er hann loksins stoltur eigandi LaCoste bols, og ég enn stoltari því mér tókst að velja rétta stærð. Ég á sterklega von á því að við kíkjum út, enda fáum við allir að sofa út í fyrramálið.
•••
Ég er búinn að vera í atvinnuleit í dag, og ég held að núna hafi jafnvel eitthvað gengið. Ég fór á vinnumiðlun sem heitir Danvikar, og ræður fólk í afleysingar. Konan sem tók á móti mér var allavega mjög bjartsýn. Það gladdi mig, reyndar svo mikið að ég nældi mér í Gotham! með NY-sveitinni Radio 4, en hún kom mjög þægilega á óvart á Hróarskeldu.
•••
Í gærkvöldi fórum við Kári á Nordjobb-djamm á Kultorvet, stað sem heitir Klaptræet. Þar er á hverjum fimmtudegi milli 19:30 og 03:00 33% afsláttur af drykkjum fyrir Nordjobbara. Þar hittum við Oqq og fleiri, t.d. Guðjón, stóra bróður æskufélaga míns Atla Kristófers. Þarna var krökkt af Íslendingum. Reyndar komumst við að því í samtali við Rasmus (verkefnisstjóra NJ) að í Danmörku eru u.þ.b. 100 NJ-arar, þar af eru Íslendingar 80! Og þar af eru MHingar örugglega 50. Við skemmtum okkur vel, tókum seinna stefnuna á Moose og áttum von á að hitta Rebba. Það gerði þó ekki til, því Örnólfur Thorlacius yngri, tónlistarmaður, var mættur. Þegar ég var yngri leit ég nokkuð upp til hans, enda gaf hann út fyrstu íslensku jungle plötuna, á Thule Records. Það var meiraðsegja fyrsta útgáfa Thule, sem hefur síðan vaxið og dafnað. Allavega, við áttum spennandi spjall, ég fékk innsýn í svefnherbergi starfandi og útgefandi tónlistarmanns, tæknilegu hliðina, sem og hvernig á að spila læf, og hvað gildir þegar maður býr til tónlist. Virkilega gaman. Niðurstaðan var nokkurnveginn sú að rokk-attitjúdið gilti alltaf, sama hvernig tónlist maður væri að skapa.
Við hittum svo Refinn, á hinum óspennandi LA Bar, en þar stoppuðum við stutt. Á heimleiðinni keypti ég mér bestu pítsu sem ég hef smakkað. Og ég er ekki að ýkja. DeVitos blikna. Í alvöru.
•••
Kári tók upp á því að fara til Berlínar um helgina ásamt Elínu á hina heimsfrægu teknó-hátíð Love Parade. Ekki veit ég þó hvers vegna, hann hefur varla efni á því og hann fyrirlítur teknó, en hvað gerir maður ekki fyrir ástina (?).
•••
Ég veit ekki hvað er málið með teljarann minn. Svo virðist sem Bravenet séu farnir að heimta peninga, er þá ekki kominn tími til að skipta?

:: Atli 18:41 [+] :: ::
...

Á bloggsíðu hinnar snoppufríðu Sigríðar Túliníus má finna eftirfarandi:

Ég hef oft heyrt útundan mér á ýmsum mannamótum eitthvað eins og "Pff.. Mér finnst bloggið hans Atla bara vera ofmetið"...

Nú hef ég kannski rangt fyrir mér, en ég held að það sé verið að meina bloggið mitt. Er bloggið mitt ofmetið? Eða kannski vanmetið? Er það nokkuð metið? Og hver á metið? Og á hvaða mannamótum ræðir fólk bloggið mitt á niðrandi nótum? Allavega, þá fannst mér rétt að vekja athygli á þessu, jafnvel krefjast skýringa.
•••
Breki Rebbi Logason lendir víst í Kaupmannahöfn á morgun. Vonandi lendum við saman á góðu djammi.

:: Atli 21:42 [+] :: ::
...

Það var illa gaman í gær, Oqqur Ástráðsson kíkti bara á okkur um fimmleytið, borðaði Mexican Burritos með okkur og svo drukkum við bara bjór bjór bjór. Orri og Leó fóru tiltölulega snemma í háttinn, enda orðnir vinnandi menn frá og með deginum í dag. Við Kári héldum þó áfram að djamma með Oddi, ræddum allt milli himins og jarðar, tókum Hvert er lagið? en sá leikur virðist ætla að verða þemaleikur ferðarinnar. Hann er nákvæmlega einsog Hver er maðurinn?, nema um er að eitthvað tónverk fremur en manneskju. Talsvert erfiðari en ...maðurinn, en um leið auðveldari...skrítið. Forsenda leiksins er þó að fólkið sem hann leiki þekkist nokkuð vel, svo að það sé sjens að fólk geti unnið.
Allavega, um kl. eitt héldum við svo á Moose, enda tveir f. einn. Þar var ekkert svo margt og ekkert geðveik stemmning. Við eyddum tímanum mest í að hvetja Baldur áfram í að reyna við einhverja geðveikt sæta danska stelpu og benda einhverju pari sem hagaði sér heldur ósæmilega að það mætti fara heim til okkar og ljúka þessu. Hvorugt gekk þó eftir.
Í dag er ég svo búinn að skila inn umsóknum, fara heim til Oqqs, fara í Frederiksberg have og svona. Við vorum alveg úthjólaðir þegar við komum heim. Ég skellti bara Pet Sounds á - en sofnaði á miðri leið.
•••
Ég væri alveg til í að fara að fá vinnu, maður hangir bara svo og svo lengi, og auk þess þá endast 100.000 krónur manni bara í ákveðinn tíma, tala nú ekki um þegar maður þarf að fá sér dürum á leiðinni heim af fylleríium. Það eru nefnilega svo margir shawarma staðir rétt hjá okkur á Nørrebrogade, að ég er búinn að taka þá ákvörðun að prófa þá alla. Ég er nú þegar búinn með þrjá, ekki nema svona sjö eftir. Fyrsti var bestur, Bobby's heitir hann. Ekki mjög kebablegt nafn, en svona er þetta. Þegar Orri og Leó voru að tala um í morgun að eftir tvo vinnudaga væru þeir búnir að vinna inn fyrir næstu mánaðarleigu og fimm dürum, þá hætti mér að standa á sama. Fyrir þá fáfróðu, þá er dürum með shawarma svona hálfgert tyrkneskt burrito. Steikt kjöt rúllað upp í þykka hveitiköku með salati, dressing, kannski lauk, kannski tómötum. Þetta er stórkostlegur matur.

:: Atli 16:24 [+] :: ::
...

Hvar á maður eiginlega að byrja?

Hróarskelduhátiðin 2003
Það var ógeðslega gaman. Það rigndi reyndar geðveikt fyrstu tvo dagana, en eftir það skein sólin, og maður vaknaði á hverjum morgni nýbúinn að slá met í svitaframleiðslu og að drepast úr hita. Maður svaf sjaldan lengur en fimm tíma. Bjór var teigaður í miklu magni, en mér fannst ég aldrei beinlínis finna á mér. En fyrir mér var tónlistin númer eitt tvö og þrjú, annað en hjá ýmsu samferðafólki mínu.
Ég byrjaði strax á þriðjudeginum að kíkja á Camping Stage-ið svokallaða og þar sá ég tvö góð bönd. Fjernsyn Fjernsyn voru danskt freejazz band sem var hægt að hafa gaman að. The Mutants voru öllu betri þegar þeir fluttu sitt finnska fönk. Á föstudeginum voru svo Ske mætt og ég og Kári létum tryllingslega frammi fyrir sviðinu á afar skemtilegum tónleikum sem liðu nokkuð fyrir slappt sánd. En gaman að sjá Röggu sætu Gröndal, og við virtumst hot shots þegar hún kom og talaði við okkur eftir sjóvið.
Svo hófst hátíðin.
Fyrsta daginn sá ég Electric Six (tjaa), Polyphonic Spree (stórkostleg), Interpol (alltílæ, nýja lagið þeirra var best), nokkur lög m/ 80’s Matchbox B-line Disaster (of hart fyrir mig), The String Cheese Incident (alveg að grúva, en dáldið hallærislegir), smá með Metallicu (geðveikt leiðinlegir) og Dave Gahan (hann virkaði).
Annan daginn sá ég Asian Dub Foundation (skemmtilega halló), Doves (slakir), Ojos de Brujo (dansí og gamaldags), Beth Gibbons & Rustin Man (frábær), Karamelo Santo (fyndið argentískt latin-pönk), Squarepusher (rosalegur), The Delgados (alveg skemmtileg, í poppaðri kantinum), smá með Iron Maiden (hallærislegir), Sigur Rós (góð – en ekki upp á sitt besta), Coldplay (góðir, en betri í höllinni).
Þriðja daginn sá ég De La Soul (alveg fínir, en þið vitið að hip-hop getur aldrei orðið nema svo og svo skemmtilegt), Blur (góðir, hefðu mátt taka meira af eldra dóti), Cardigans (vonbrigði, en slagararnir stóðu fyrir sínu), Electric Eel Shock (frábært japanskt metalband sem slapp á undraverðan hátt við að verða leiðingjarnt og varð í staðinn geðveikt skemmtilegt).
Lokadaginn sá ég svo The Kills (skrýtin, en ekki léleg), The Sounds (sænskt gleðipopp með 80’s áhrifum sem ég var ánægður með), Radio 4 (ógeðslega gott NY dansrokk), Yo La Tengo (mjög flottir og indí tónleikar), Queens of the Stone Age (mér fannst þeir lélegir, þó að No One Knows hafi verið gott), eitt lag með Massive Attack (það var einfaldlega alltof mikið af fólki) og Björk, en hún var alveg ruglaðslega rosalega svakalega flott. Hvílíkur performer.
Svona á heildina fannst mér eftirfarandi standa upp úr: The Polyphonic Spree, Beth Gibbons, Squarepusher, Electric Eel Shock, Radio 4 og Björk. Hróarskelda fær 9/10.

København
Við erum í fáránlegra góðri íbúð sem illa tjillaður náungi er að leigja okkur. Hún er 58 fermetrar, með svefnherbergi, stórri stofu og pínkulitlu eldhúsi og klósetti. Gatan sem við búum í er einhverskonar kommúna, þ.e. allir íbúarnir eiga aðild að félagi sem gatan rekur. Í þessu felst t.d. að leigjandinn okkar á ekki nema 3/4 íbúðarinnar, félagið á restina. Og við förum í sameiginlegar sturtur, og erum með sameiginlegt þvottahús. Þetta er stórsniðugt fyrirkomulag og ég legg til að þessu verði komið upp einhversstaðar heima. Í götunni býr alls kyns fólk, allt frá barnafólki til ellilífeyrisþega til Hell’s Angels til dópsala til innflytjenda til einstæðra bisnesskalla og svona gæti ég lengi talið. Mjög góð stemmning. Við erum á príma stað, Nørrebro, innan við 10 mín að hjóla í bæinn, nóg af Dürum stöðum í nágrenninu og slatti af börum. Dagarnir eru eitthvað á þá leið að við vöknum um 11, förum og leitum að vinnu, komum heim, eldum, drekkum, förum niðrí bæ. Ég er búinn að neyta áfengis á hverju einasta kvöldi síðan ég kom til Danmerkur, alveg þangað til í gær, þá tók ég mér pásu. Og það sem er ótrúlegast, svo virðist sem timburmenn séu ekki til í þessu landi! Ekki einusinni hef ég fundið fyrir vott af þynnku, þó ég sé dansandi til 6 um morguninn og vaknaður um 11. Steikt.
Ég meika ekki að segja frá stökum djömmum, en það er búið að vera mjög gaman.
\Kíkið á þetta. Þetta eru myndir af stofnfundi Sona Skallagríms, einstaklega skemmtilegar, sérstaklega myndirnar af mér eftir svona nr. 30. Djöfull var ég fokkt.
\Ég er semsagt byrjaður aftur, kíkið á mig á hverjum degi, ég hef ekkert betra að gera en blogga.

Plötur síðustu vikna
Plöturnar sem ég er búinn að kaupa hérna í Danmörku:
Electric Eel Shock: Go America!
The Beach Boys: Pet Sounds
Blur: Modern Life is Rubbish/The Great Escape/Think Tank
Beth Gibbons & Rustin’ Man: Out of Season
Arab Strap: Monday at the Hug & Pint
„Now my cock’s as numb as my heart...“

:: Atli 19:56 [+] :: ::
...

Er í Køben. Netid er ekki ad virka heima i Nørrebro. Kíkid aftur á mánudaginn. Bless.

:: Atli 11:28 [+] :: ::
...